Thijs Kroezen

Ik ben Thijs Kroezen en ik ben 18 jaar. Dit jaar (2012) doe ik eindexamen Havo en zo als elk jaar speel ik tennis competitie.

Met mijn vrienden gaan we voor het 2e jaar samen op vakantie. Ik heb een eigen hondje, Jans, en hou ik ervan om met mensen samen te zijn. Dit jaar heb ik nog een extra doel: op 6 juni 2012 ga ik de Alpe d’HuZes fietsen. Ik doe dit niet zomaar…

In september 2008 werd en bij mij de diagnose kanker gesteld. Ik had al een aantal weken last van mijn bovenarm met het tennissen en ging uiteindelijk toch de medische molen in. Na een paar bezoeken aan de fysio werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis in mijn woonplaats Breda. Deze arts stuurde mij door naar het LUMC in Leiden, naar een arts die gespecialiseerd was in mijn klachten. De dag na het bezoek in Breda hebben we op internet de arts opgezocht die mij zou ontvangen: een oncologisch orthopeed. Dat kon nooit veel goeds zijn.

Om 9.00 uur zou de arts ons ontvangen en om 9.02 wist ik het… Ik was niet meer die gezonde jongen, die jongen met die blessure. Ik was nu een kankerpatiënt. Er zat een tumor in mijn bovenarm, botkanker. De wereld stond stil. Er werd die dag nog van alles aan me verteld, maar ik heb er niks van meegekregen. Ik was in shock: hoe kon ik nou kanker hebben?

De operatie
Een week later was het behandelplan gemaakt en lag in aan mijn eerste chemo kuur. De planning was simpel: 6 kuren, een operatie waarbij de tumor verwijderd zou worden en dan nog eens 12 kuren. Maar deze planning liep na 2 kuren al in de soep… de tumor bleef groeien. En er moest geopereerd worden en snel! Maandag kwamen ze met deze mededeling en donderdag was de operatie gepland. De operatie zou riskant worden en er was niet met zekerheid te zeggen of de arm er aan kan blijven. Dit was nog een klap.

De operatie verliep goed en de tumor werd verwijderd en mijn arm bleef behouden. Er was vreugde maar niet voor lang. De arm had geen functie en er ontstonden infecties in mijn arm, die niet bestreden konden worden. Na 9 weken gips en afwachten kwam het hoge woord eruit bij de artsen: de arm moest geamputeerd worden. Dit had ik niet verwacht!

Na de amputatie ging het steeds beter. De chemo’s werden vervolgd en in juni was ik klaar met de behandeling. Prachtig!

Weer ziek…
Twee jaar lang moesten we om ongeveer 8 weken op controle komen en 2 jaar lang kregen we iedere keer het goede nieuws: “schoon”. Tot mei 2011… We waren weer in Leiden voor een gewone controle toen de arts met het slechte nieuws kwam. De kanker was terug. Ik werd misselijk en heel het scenario speelde zich in mijn hoofd af. Weer chemo’s, weer ziek, weer geen school… Het ging om twee kleine tumoren in mijn linker long. De arts kwam echter met positief nieuws, zo ver dat mogelijk was: het zou alleen een operatie worden.

Mijn doel
De operatie verliep goed. Het herstel zou zwaar worden omdat ze een long helemaal plat hadden gelegd. Mijn conditie was vrijwel nul, maar toen ik bezig was met herstellen zag ik de deelnemers van Alpe d’HuZes de berg op rijden met maar één doel: kanker, collectief en door geld in te zamelen, bestrijden. Dat wilde ik ook… dat ga ik doen!

Zo gezegd, zo gedaan. Ons team “Zesjescultuur” werd gevormd met teamleider Jaap Kooijman, kinderarts in het Amphia Ziekenhuis, en met zijn achten gaan we de strijd aan tegen kanker. Ik wil iets terug doen voor de mensen die er niet meer zijn. Ik wil iets terug doen voor de duizenden mensen die na mij ziek zullen worden en behandeld moeten worden…

.

Volg Thijs via twitter: @thijskroezen

Lees meer over Thijs en zijn teamleider Jaap Kooijman, kinderarts in het Amphia Ziekenhuis aan de Langendijk in BN de Stem >>








Meld je aan voor de nieuwsbrief

LAATSTE NIEUWS

Meld je aan als vrijwilliger