[Not a valid template]

—————————————————————————————————————————————————————————-

29-07-2012
.
Mijn Vierdaagse
Het begon met slechte weersvoorspellingen: regen, regen en nog eens regen. Een goede reden om maatregelen te treffen en niet te soppen in mijn schoenen, want uit ervaring weet ik dat dit vaak blaren betekent. Dus heb ik een regenponcho en covers voor mijn schoenen gekocht. Gelukkig liepen we geen modeshow want erg charmant stond het niet…

Dinsdag – Tijdens onze eerste dag kwam de regenkleding goed van pas. Het eerste half uur liepen we in de stromende regen, daarna klaarde het op en werd het zelfs warm. De dag verliep vlot en we hadden een gezellige stop bij vrienden en familie. Ze hebben ons goed voorzien van eten, drinken en gezelligheid. Tijdens de eerste dag moet je over een lange dijk en bij warm weer weet je niet waar je het zoeken moet van de hitte. Hier hadden we een indrukwekkend gesprek met een mevrouw die veel had meegemaakt in de afgelopen jaren. Ze was/is erg sterk en deed me denken aan mijn oma, de moeder van mijn vader. Zij leeft niet meer, maar is één van de mensen waar ik grote bewondering voor heb. Sterk, wilskracht, liefdevol en zorgzaam zijn enkele woorden die goed bij mijn oma pasten. Als afsluiter van onze eerste dag hadden we muziek van de steelband van het Korps Mariniers op de Wedren. Deze dag verliep zonder blaren.

Woensdag – Ik vind dit meestal een saaie dag om te lopen, maar gelukkig hadden we weer vrienden langs de kant! Ik had deze dag een beetje last van mijn heup, maar kon ondanks dat goed doorlopen. Het hoogtepunt van deze dag was een dansje op cowboymuziek. Hierdoor kwam mijn heup los en verdween de pijn. Ook stond Wilma, de Pers (een kat), zoals ieder jaar elke dag langs de route, het was roze woensdag en daarom had ze een roze bak. Wilma is inmiddels 15 jaar en werd gered na een aantal zware mishandelingen.

Donderdag – Begon helaas niet lekker. Ik was niet fit en voelde een griep opkomen. Maar liever griepklachten dan blaren! Shyla en ik waren al gestart met onze “overschoenen” en enige tijd begon het te regenen. Terwijl Shyla een plaspauze had, ben ik rustig doorgelopen. Ik besloot alvast mijn poncho aan te trekken. Een wijs besluit… want plots viel de regen. Ondersteund door een flinke wind bood een paraplu geen bescherming. Het leek wel hagel! Maar zelfs in dit slechte weer stond er een veel volk langs de kant. Geweldig!

Dit was ook de dag van de Zeven Heuvelen, maar daar hadden wij geen moeite mee. Het was erg gezellig, veel muziek en mensen langs de route! Ik had veel bewondering voor de mensen in een rolstoel die meededen, heuvel op had ik de neiging om ze te helpen… Heuvel af kwamen ze met veel snelheid aan ons voorbij. Mijn laatste 5 km voelde zwaar, maar we liepen door met de finish in zicht.

Vrijdag – Ik voelde me nog beroerder dan donderdag, maar de eindstreep was in zicht. Van mijn blaren had ik weinig last. Natuurlijk wel vermoeide benen, maar geen reden tot klagen want ik voelde me 200% beter dan mijn eerdere Vierdaagse. Ik zag op tegen de kilometers na Cuijk, want twee jaar geleden ging het laaste stuk erg slecht en had ik veel pijn aan mijn voeten. Uit voorzorg hadden we meer tijd genomen voor deze laatste dag en meer rust gepland. Onze eerste rust hielden we bij een boerderij waar ze voor het goede doel thee, koffie, cake en pannenkoeken serveerden. Het was heerlijk!

Zoals we gewend waren was het weer feest in Cuijk. Je werd gedragen door de aanmoedigingen van de toeschouwers. Echt ongelooflijk! Vanaf Cuijk stonden er op vier verschillende plaasten mensen voor ons langs de kant. SUPER!

Mijn missie
Na onze lange tocht over de Via Gladiola was daar de finish! Mijn tweede kruisje, dus met kroontje, is NU in mijn bezit. Via deze weg wil ik iedereen bedanken: de steun van mijn directe omgeving, mijn sponsoren en LIVESTRONG NL. Zonder jullie was mijn missie niet gelukt!

Ik hoop dat mijn verhaal inspireert en dat deze missie meer mensen aanzet om voor datgene te gaan waarin ze geloven.

Veel liefs,
Ramona