Inspirerende sessies op het European Cancer Congres: Longkanker

Van 27 september tot 1 oktober werd in de RAI in Amsterdam het 17e ECCO-38e ESMO-32eESTRO European Cancer Congres gehouden. Bijna 18.000 artsen, wetenschappers en verpleegkundigen waren aanwezig op dit congres met als thema ‘Multidisciplinariteit’. Op zaterdag 29 september werd de drukbezochte openingssessie gehouden en vonden er sessies plaats over hoofd en halskanker, longkanker en interacties tussen radiotherapie en het immuunsysteem. Een verslag van een dag vol inzichten, kansen en uitdagingen.

inspirerende-sessies-op-het-European-Cancer-Congres-LONGKANKER
.
.
.
.
.
.
.
Longkankersessie

PD1 en PD-L1 in longkanker

De laatste sessie die we zaterdag bezochten was gewijd aan longkanker. In de eerste lezing gaf Alex Adjei (Roswell Park Cancer Institute en State University of New York) een overzicht van de huidige status van PD-1 en PD-L1 therapieën bij longkanker. PD-1 is een remmende receptor op T-cellen en tumorcellen gebruiken PD-L1 om de activiteit van T-cellen te remmen. Een remmer van PD1 die voorkomt dat PD-L1 kan worden gebonden geeft een aantal opmerkelijke bevindingen. Zo lijkt er de eerste maanden progressie te zijn voordat er daarna juist een goede respons is. Daarnaast is er vaak een aanhoudende respons nadat de therapie is gestopt. Deze bevindingen zouden verder onderzocht moeten worden. Naast het remmen van PD-1 worden er ook remmers van PD-L1 gebruikt. Deze strategie zou bruikbaar kunnen zijn, maar er zijn biomarkers nodig om de respons te voorspellen. Op dit moment is het onduidelijk welke van de twee strategieën het meest effectief is. Verder wordt het combineren van PD-1 remmers met anti-CTLA-4 therapie onderzocht en de eerste data lijken veelbelovend.

PI3K-AKT-mTOR route

De tweede spreker was Benjamin Besse (Institute Gustave Roussy). Hij besprak de PI3K-AKT-mTOR route in longkanker. Deze route is geactiveerd in 50 tot 70 procent van de NSCLC patiënten. Remmers van mTOR hebben als monotherapie weinig effect, maar kunnen wel resistentie tegen chemotherapie in NSCLC overwinnen. PI3K remmers worden onderzocht in combinatie met chemotherapie en daarnaast worden duale remmers van PI3K en mTOR ontwikkeld. Remmers van de PI3K-AKT-mTOR route zouden mogelijkheden bieden in combinatie met ander doelgerichte therapieën. Het combineren met KRAS remmers lijkt veelbelovend, net als de combinatie met HER2. De resultaten van de lopende trials moeten nog worden afgewacht. Er is een noodzaak voor het identificeren van voorspellende factoren voor de effectiviteit van remmers van de PI3K-AKT-mTOR route en combinaties hiervan met andere therapieën. Daarnaast zou moeten worden gekeken of combinaties met radio- of immunotherapie werkzaam zijn.

Ras-Raf-MEK in longkanker

Vervolgens gaf Jan Schellens (NKI-AVL) een overzicht van de status van therapie die aangrijpt op de Ras-Raf-MEK of MAPK route. In patiënten met NSCLC zijn mutaties gevonden in KRAS, NRAS en BRAF. De eerste resultaten met een nieuw ontwikkelde KRAS remmer zijn veelbelovend. Daarnaast kan er worden geleerd van de resultaten met BRAF remmers in andere kankersoorten. BRAF remmers werken goed bij melanoom, maar bleken tegen te vallen bij colonkanker. Het blijkt dat hier meerdere routes belangrijk zijn en het combineren van BRAF en EGFR remmers werkt in de eerste trial in zeven van de zeven patiënten. In schildklierkanker moeten ook twee remmers gecombineerd worden om goede resultaten met BRAF te verkrijgen. Er moet dus worden onderzocht of BRAF remmers alleen of in combinaties effectief zijn tegen NSCLC. Het screenen op synthetische letaliteit zou nieuwe aanknopingspunten kunnen leveren.

ALK en Hsp90

De laatste lezing werd gegeven door Paul Baas (NKI-AVL) over ALK en Hsp90 in longkanker. Hsp90 bindt aan verschillende oncogenen en faciliteert oncogen addiction als het tot overexpressie komt. De eerste remmers van Hsp90 bleken erg toxisch. Inmiddels is er een tweede generatie die potenter is, waarbij oculaire toxiciteit kan optreden. Als monotherapie heeft een Hsp90 remmer effect in vijf tot tien procent van de NSCLC patiënten, maar er was activiteit in patiënten met ALK of EGFR remmer resistentie. Een lopende trial met een Hsp90 remmer geeft beperkte effecten. Wel lijkt deze remmer juist effectiever in vrouwen en rokers. Er zijn ALK remmers die worden toegepast bij NSCLC. Het probleem is dat er vaak resistentie ontstaat, vaak is dan een andere ALK remmer nog wel effectief. Het is nu een uitdaging om te bepalen welke volgorde het beste werkt en om de populaties patiënten die baat hebben bij een doelgerichte therapie te identificeren.
.
Bron: Beyond Magazine

.

Web Statistics